Hoe is het begonnen?

De tijd van chemicaliën en grote negatieven

Ik weet niet precies wanneer mijn fascinatie voor fotografie begon, maar één ding is zeker: het werd me van jongs af aan met de paplepel ingegoten. Mijn vader had vroeger zo’n prachtige kleinbeeldcamera, zorgvuldig opgeborgen in een leren hoesje. Ik mocht wel kijken maar aanraken zeker niet. Veel te duur! Met flitslampjes die één keer fel knalden en er vervolgens gloeiend heet en gekreukeld uitkwamen. Hij gebruikte ook een handig apparaatje dat je op de flitsschoen schoof om de juiste afstand te meten, én een belichtingsmeter om sluitertijd en diafragma nauwkeurig in te stellen.
Alles met de hand niets automatisch.
Wel mogen spelen met de voorganger de BOX met grote negatieven net zo groot als de foto afdruk van toen. 6 cm bij 9 cm.
Je stuurde de film op en hoopte op mooie resultaten....

Op 23 april 1972 eerste contact afdruk apparaat van mijn ome Jaap gekregen. Nog steeds dankbaar voor die kans! Een kast met een lamp erin, klepje erop voor het fotopapier, een paar bakken voor de chemicaliën en experimenteren maar. De magie om op dat eerste fotopapiertje in de ontwikkelaar het beeld te zien verschijnen was geweldig. Meteen van de zolder naar beneden om het resultaat te laten zien. Gelukkig de ervaringen in het Doka Foto Boek beschreven en opgeplakt. Nu alles achter de computer op een website zetten ... over magie gesproken.

Toen ging ik natuurlijk los. Experimenteren met negatieven van mijn vader, die waren zo groot dat je er direct een foto ervan kom maken 6x6cm en 6x9cm. Gelukkig mocht ik ze gebruiken. Opa's en oma's verschenen op het fotopapier. Maar nog steeds afbeeldingen net zo groot als het negatief. Met de toen moderne negatieven van 24x36 millimeter kon ik niets. Die waren veel te klein. Wel grappig dat dat kleinbeeld formaat zelfs nu in de hyper moderne systeem camera's nog steeds bestaat onder de naam Full Frame.

Om toch dat kleine formaat te kunnen vergroten op papier werd een oude dia projector van mijn vader vakkundig.. omgebouwd tot vergroter. Zo konden de kleine beelden toch groot op het fotopapier gezet worden. Allemaal natuurlijk in de Donkere kamer, de Doka. Tegenwoordig gebruiken veel fotografen Adobe Lightroom als programma op de computer, de lichte kamer. Een mooie referentie aan de oude, vintage, technieken.
Mijn vriend Jan had op een gegeven moment wel een echte vergroter die we in de verduisterde badkamer gebruikten. Geen idee of ik daar jaloers op was maar gelukkig kreeg ik wat later van mijn ouders ook een echte Opemus vergroter dus toen kon ik op zolder los! Ook ergens in die tijd een Zenith camera weten te kopen. De fotograaf werd langzaam volwassen.

Alles uitzoeken in fotoboeken en in de bibliotheek. Internet was er tenslotte nog niet. Bijvoorbeeld kan je van de televisie (zwart wit natuurlijk) foto's maken? En hoe dan? Welke instellingen? Zeker bij de eerste ruimtevluchten. Dat vastleggen was een uitdaging. Met uitleg door de bekende Chriet Titulaer.

De eerste sail in Amsterdam in 1975 was zeker ook belangrijk om vast te leggen. Erg leuk om (op het moment dat ik dit schrijf) straks de Sail weer vast te mogen leggen in zijn 50ste editie. Als ik kijk wat toen de standaard was voor kwaliteit en vergelijk met de tegenwoordige mogelijkheden is de groei enorm. Hopelijk mag ik die groei nog lang en (fotografisch) actief meemaken.